Kratki dokumentarni film o trubačici Marini Milošević, „Odbrojavanje“, snimljen je objektivom polaznice i polaznika Škole vizuelne antropologije, Ive Janković, Siniše Cvetića i Nikole Jovića, nastalog u organizaciji Kolektiva istraživača kulture tokom aprila 2016. godine.
Marina Milošević je trubačica koja je sviranjem počela ozbiljno da se bavi nakon završenih studija antropologije. Trenutno pohađa treću godinu studija džez trube na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu, kao i kurs na odseku za džez kompoziciju Muzičke akademije u Oslu. Najviše je interesuju načini na koje muzika može doprineti interkulturnom povezivanju i društvenim promenama koje iz njega slede, kao i koja je uloga modernog džez izraza u ovakvim procesima. Kao jedna od retkih žena trubačica sa prostora Balkana, Marina želi da svojom muzikom inspiriše i osnaži izvođačice i kompozitorke sa ovog podneblja. Neki od Marininih ciljeva za budućnost su da osnuje svoj kvintet i svira u profesionalnom big bendu.
Iva Janković je antropološkinja koja kroz društveno-angažovnu audio-video produkciju želi da mapira društvene nejednakosti. Smatra da je ravnopravno učešće žena u društvenom, privrednom i političkom životu neophodno. Jedna od realizatorki online radio emisije Zvučna etnografija koja kroz zvučna istraživanja povezuje teorijska promišljanja kulture i iskustava različitih društvenih akterki.
Siniša Cvetić ima 22 godine, pokušava da postane reditelj i filozof, bavi se magijom i antifašizmom. Želi da svojim delima promeni svet i učini da svo zlo nestane.
Nikola Jović je rođen u Novom Sadu gde studira filozofiju. Odrastao u Inđiji gde vrlo rano počinje da se interesuje za pozorišno stvaralaštvo čime se u slobodno vreme bavi i danas, iako sada veću ljubav i satisfakciju dobija bavljenjem filmom.

(iz pozivnice za premijeru u KC Grad, 16. jun 2016.)

sva prava zadržana. Film distribuiran isključivo za potrebe ovog teksta.

Iva Janković ima dvadeset devet godina. Završila je Universite Paris Descartes. Odbrojavanje joj nije prvi film. Kako filmski, tako je vrlo precizno i politički orijentisana.  Ima divan, mek i difuzan ženski rukopis. U vizuelnom smislu autorski prepoznatljiv. Iva se ne može ignorisati, kao ni teme o kojima govori. Ni kada predvodi demonstracije ni kada snima filmove. Jednako uspešno koristi poigravanje, prazan hod kao i jasne, intimne, ženske poruke. O umetnosti, kada je Iva Janković u pitanju, će se tek govoriti.

Ovo je između ostalih, Ivin filmski rukopis

…I može da važi za sve nas žene, u umetnosti.